AKTUEEL Cors van den Berg, oktober 2005

Thé Lau richtte in 1980 de Nederlandstalige band The Scene op. Tot 2000 scoorde deze band diverse hits. In 2002 kwam zijn solodebuut uit: 'De God Van Nederland'. Sindsdien verschenen twee boeken van zijn hand: de verhalenbundel 'De Sterren Van De Hemel' en de roman 'Hemelrijk'. Begin volgend jaar verschijnt er een nieuw album en een nieuw boek.

Doe je nog iets aan actieve sport-beoefening?
"Ik zit voor een zwaar dilemma. Ik ben opgegroeid in Bergen. Daar zat ik tot vijftien jaar geleden op de tennisclub. Ik was de jongste van mijn team. En de mannen waar ik elke week mee tenniste, kregen op een gegeven moment natuurlijk allemaal blessures. De één na de ander verhuisde zijn activiteiten naar de golfbaan. Maar die zijn nu allemaal toch weer gaan tennissen. Dus ik werd met de grootst mogelijke hartelijkheid uitgenodigd om ook weer lid te worden van die club. Ik zit er over te dubben. Het dilemma is dat ze na afloop gaan eten en drinken,. Dan zit ik daar als enige aan de Spa."

Waar kun jij je boos over maken?
"Samen met een aantal andere bekende Nederlanders kreeg ik het verzoek van Stichting Vluchtelingenwerk om een uitgeprocedeerde asielzoeker voor een nacht in huis te nemen. Dan hoor je al die verhalen. En langzaam bouwde zich er een verontwaardiging in me op over hoe er met die mensen gesold wordt. In het kader van die actie zat ik in 'VARA Live'. Ik ben toen zó boos geworden. Ik vind het intens schandalig. Het gaat zo dwars in tegen hetgeen waar Nederlanders altijd zo trots op zijn geweest. Dus daarover kan ik me boos maken."

Wie bewonder je het meest?
"Mijn vrouw. Zonder haar had ik hier niet gezeten. Ik heb in mijn leven het verschil meegemaakt tussen een vrouw die zonder dat je het door hebt, je de hele tijd aan het afbranden is. En het andere uiterste: iemand die continu bezig is met je te bouwen. Ik betwijfel ook of ik ooit met The Scene succes had gehad zonder haar. Op het moment dat alles in mijn leven behoorlijk in het slop zat, heeft zij mij een enorme push gegeven. Zij heeft me echt enorm veel vertrouwen gegeven."

Denk je wel eens aan later?
"Nee, eigenlijk niet. Het heeft ook niet zo veel zin om daar over na te denken. Ik stond een keer in een snackbar in Amsterdam en naast me zakte een man met een patatje in elkaar. Stak er een mes uit zijn rug. Dus ja... als die vent zich in de persoon had vergist, had ík daar gelegen."

Heb jij wel eens iets heldhaftigs gedaan?
"Ja. Eén keer, haha. In het café waar ik nogal eens kwam, waren twee louche types bezig om een pan erwtensoep over het hoofd van een Vlaamse jongen uit te lepelen. Toen ben ik er naartoe gegaan en heb gezegd: Wat is dit voor klotegedrag? Hou ermee op! Die twee keken me aan en gingen weg. Later hoorde ik van de eigenaar: Zo, je hebt wel geluk gehad zeg. Dat waren twee zware jongens uit Alkmaar. Van die Belgische jongen heb ik nog jarenlang biertjes gehad."

Ga jij ooit de marathon lopen?
"Dat denk ik niet. Ik ben geen draver. Ik heb toevallig weer veel contact met Rick de Leeuw en die heeft zoch ten doel gesteld om de marathon van Berlijn te gaan lopen. Maar ik word al onpasselijk bij het idee. Ik moet erbij zeggen dat ik dat als kind al had. Ik heb het altijd veel leuker gevonden om te proberen de 100 meter zo snel mogelijk te rennen dan te kijken wie de meeste rondjes om het schoolplein kon draven. Een paar jaar geleden ben ik gestopt met roken. Toen dacht ik: nu zal ik wel aankomen. Dus toch maar een paar van die schoenen gekocht. Nou, ik was halverwege de bocht en ik had het er al helemaal mee gehad."

Wat is je grootste fysieke prestatie?
"Toen ik een jaar of veertien, vijftien was heb ik een keer in mijn eentje een piano over veertig meter getransporteerd. Hij moest van de ene naar de andere kamer in mijn ouderlijk huis. Dat was nogal een groot huis."

Wat is je meest ongezonde gewoonte?
"Ik rook iets van anderhalf pakje per dag. Ik ben een keer gestopt, maar ik werd zo ongelukkig van de vijftien kilo die gratis aan mijn persoonlijkheid werd toegevoegd, dat ik maar weer ben begonnen. Ik stop pas met roken als een dokter zegt: Als je er nu niet mee ophoudt, dan..."

Wanneer dacht je: hoe kan dat nou?
"Toen ze mij vroegen om het Wilhelmus te komen zingen voor de wedstrijd Nederland-Roemenië in de Kuip. Dan denk je toch eerder aan iemand als Froger. Ik was heel nieuwsgierig wiens idee het was. En dat bleek Van Basten zelf. Ik was er best nerveus over, want het is niet echt mijn publiek. Maar het ging goed. Het hele legioen zong mee. Ze waren alleen wel veel eerder klaar dan ik."

De moraal van het verhaal?
"Ik denk toch dat ik die tennisclub ga bellen." «