DE GELDERLANDER Anne Doeleman, 3 mei 2005

Muzikant en schrijver Thé Lau, voormalig frontman van de Nederlandse band The Scene, schreef speciaal voor 5 mei het nummer 'In Vrijheid'. "Ik wilde geen moralistisch lied maken."

'Vrijheid wordt bevochten op een oorlog die nooit slaapt', luidt het refrein van het nummer 'In Vrijheid'. Thé Lau (1952) schreef het in opdracht van het Nationaal Comité 4 en 5 mei. Het is de bedoeling dat het lied voortaan altijd op 5 mei zal worden gespeeld en zich op termijn ontpopt tot officieel 'lied van de vrijheid'. Het was een moeilijke opdracht, vond Lau in eerste instantie. "Pas een dag voor de deadline kreeg ik een ingeving. Ik vond het lastig om een nummer te schrijven met grote woorden als 'vrede' en 'vrijheid' en was bang voor te veel moralisme", vertelt Lau. "Uiteindelijk kan ik goed leven met mijn tekst, ik vind hem niet te zwaar."

Overmorgen is Lau één van de artiesten die, volgens traditie, per helikopter verschillende bevrijdingsfestivals afgaan. Hij zal landen in Rotterdam, Amsterdam, Wageningen en Zwolle. Ook Ali B en BEEF! gaan als 'helikopteract' langs een aantal festivals. Zij spelen allemaal een eigen versie van 'In Vrijheid'. Het lied is verder bewerkt voor verschillende soorten muzikanten; zo is er een versie voor koorzang en fanfares en is er zelfs een draaiorgelvariant.

Met zijn vroegere band The Scene heeft Lau al vaker gespeeld op bevrijdingsfestivals, maar hij is nog nooit per helikopter de festivals afgegaan. "Ik heb er veel zin in. Er doen allerlei legendarische verhalen de ronde over bands die ons zijn voorgegaan. Van hardrockers die de helikopter onder kotsten tot ruige gangsterrappers die met een foto van hun moeder in de hand stilletjes zaten te bidden om een veilige landing. Ik ben dus wel benieuwd."

Lau heeft hij net een theatertournee afgerond waarbij hij samen met de zangeressen Maartje Teussink en Yasmine en het tango strijkkwartet Pavadita langs verschillende zalen is getrokken. Lau: "Normaal doe ik deze tournees in m'n eentje. Nu zaten we opeens met tien mensen in de kleedkamers. De helft bestond uit vrouwen. Dat was erg gezellig." Lau is inmiddels zo'n zes jaar bezig met optredens in het theater. Het verschil met popconcerten ligt volgens hem vooral in de aandacht voor de tekst. "De laatste jaren ben ik een beetje aan het onderzoeken hoe ver je kunt gaan met het 'verliterariseren' van songteksten, met het maken van bloemrijke, dichterlijke zinnen. In het theater kan ik dit goed uitproberen, is daar meer plek voor."

Het smeden van zinnen vindt Lau een vermakelijke bezigheid, of hij dit nu doet voor songteksten of voor het schrijven van romans, waar hij de afgelopen jaren ook mee bezig is geweest. Lau wil het liefst zo muzikaal mogelijk schrijven, alsof er een soort melodie in de tekst zit. "Ik heb het idee dat dichten en zingen altijd al samen is gegaan", zegt Lau. "De werken van Homerus werden bijvoorbeeld al gedeclameerd." Aan de samenwerking met het strijkkwartet Pavadita heeft hij een tangonummer overgehouden, 'Ballade Voor Een Gek'. "Ik heb het vermoeden dat dat nummer op LSD geschreven is; er is soms geen touw aan vast te knopen, heel surrealistisch, maar daar hou ik wel van." Dat nummer komt op zijn nieuwe CD te staan.

De afgelopen jaren heeft Lau ook twee boeken geschreven: een verhalenbundel en de roman 'Hemelrijk'. Hij ziet zeker toekomst in het auteurschap. Bij een volgend boek wil hij dichter bij zichzelf blijven en minder tijd steken in research. Bij 'Hemelrijk' ging erg, zo zegt hij, veel tijd uit naar onderzoek naar het tijdsbeeld. "Er zit bijvoorbeeld een vrijscène in die roman, die zich afspeelt in 1936. Ik vertelde aan mijn vrouw hoe ik had geschreven dat een zestienjarige jongen de bh van het meisje losmaakt, waarop zij vroeg: 'Droegen meisjes toen eigenlijk wel bh's? Toen ik dat vroeg aan een vrouw van 96 vertelde zij dat de wilde meiden in die tijd geen bh droegen om het de jongens makkelijk te maken. Dat zijn leuke weetjes, maar alles bij elkaar was het tijdrovend onderzoek."

Lau vindt het fascinerend dat hij in Vlaanderen bekender is dan in Nederland. Volgens hem ligt dat aan het onderlinge cultuurverschil. "Ik praat bijvoorbeeld nogal zacht. Dat wordt in Vlaanderen als prettig ervaren, maar in Nederland praat iedereen hard. In Vlaanderen zijn ze wat gemoedelijker, dat ligt me wel." «