FRET Weija Steffens, juni 2002

Thé Lau ging meer dan twintig jaar door het leven als frontman van The Scene. Twee jaar geleden besloot de zanger dat het tijd werd voor een soloalbum. Het resultaat 'De God Van Nederland' is sinds 13 mei te beluisteren.

Geheel gekleed in het zwart, Marlboro Light in de ene hand, glas witte wijn in de andere, vertelt Thé Lau met een rustige, zachte stem over zijn nieuwe album. "Twee jaar geleden zei ik tegen de bandleden van The Scene dat ik graag eens een plaat helemaal naar eigen inzicht wilde maken. Ik kreeg verschillende reacties, maar ze begrepen me wel. Toentertijd had ik een heel ander soloalbum in gedachten. In die tijd werd ik geconfronteerd met 'The American Recordings' van Johnny Cash. Voor mij zijn die CD's zijn muzikale testament. Deze 'simpele' muziek met een paar akoestische gitaren en hier en daar iets extra's had ik ook voor ogen voor mijn plaat. Dat ben ik dus ook gaan doen. Maar ik stuitte op het probleem dat een paar nummers niet uit de verf kwamen zonder iets meer poespas. Daarom besloot ik toch over te schakelen naar een grotere opzet."

LIEVELINGSLIED
Over het algemeen schrijft Thé Lau eerst de muziek en dan de tekst. "Vaak weet ik na een kwartiertje akkoorden uitproberen op mijn gitaar of het iets wordt of niet. Teksten schrijven is een ander verhaal. Het tweede nummer van de CD, 'Waar Mensen Wonen', mijn lievelingslied, is ontstaan door het spelen van een pianoriff. Ik had nog een verhalend gedicht van zes A4-tjes liggen. Weken was ik bezig om de essentie van het gedicht te bewaken en de tekst te plaatsen in de ritmiek. Toch gaat schrijven me na al die jaren inmiddels makkelijk af. Ooit heb ik daar een interessant citaat over gelezen. Daarin stond dat de meeste mensen zich helemaal focussen op datgene wat overduidelijk hun grootste talent is en dan blijkt meestal dat ze het beste zijn in hun tweede talent. Dat geldt voor mij ook.

In de beginjaren van The Scene ploeterde ik me suf op teksten. In het Engels was het sowieso een drama, in het Nederlands ging het iets makkelijker. Ten tijde van 'Blauw' was ik echt blij als ik een tekst af had. De lijn in mijn teksten is toen ingezet. Vanaf dat moment ging het eigenlijk steeds soepeler. Met het nummer 'Wrede Vrede' van dit soloalbum ben ik lang bezig geweest, maar 'De Haven' heb ik bijvoorbeeld in een half uur geschreven. Wél ben ik er dan nog wekenlang mee bezig. Andere woordjes zoeken en toepassen, kijken of de klanken niet nog beter kunnen. Het idiote is dat toen ik de tekst van 'De God Van Nederland' had geschreven, bleek dat Nescio daarover het verhaal 'Dichtertje' had geschreven. Dat had ik nog nooit gelezen. Het was een verbijsterende ervaring dat Nescio's verhaal precies verwoordde wat ik wilde zeggen met de tekst van 'De God Van Nederland'. Hoe ik me voel in Nederland. Nescio doet precies hetzelfde. Ook zijn tekst gaat van heel licht naar zwaar. Het is het allermooiste wat ik ooit in het Nederlands heb gelezen."

SARAH BETTENS
Een opvallend nummer op de CD is 'Onder Aan De Dijk' met Sarah Bettens van K's Choice. Volgens Thé Lau leende het nummer zich heel goed voor een duet. Toch duurde het nog een tijd voor hij de juiste zangeres had gevonden. "Ik stelde me voor welke zangeres goed bij dit nummer paste en of zij met mij een duet zou willen opnemen. Ik hou er namelijk niet van als er 'nee' tegen mij wordt gezegd. Bij mijn platenmaatschappij Sony Music hoorde ik dat K's Choice daar ook zit. Toen sloeg ik gelijk met mijn vuist op tafel: zij is het. Toch was het bijna misgegaan. Sarah Bettens had een enorm drukke periode en wilde in eerste instantie niet meewerken. Gelukkig belde ze een tijdje later op met de mededeling dat ze het toch heel graag wilde doen. Ik ben naar Atlanta gevlogen en daar hebben we het nummer ingezongen."

In de zomer gaat Thé Lau met zijn begeleidingsband - zonder leden van The Scene - optreden op festivals en in clubs. "Op welke festivals is nog onduidelijk. Ik heb een immense lijst met diverse optredens 'in optie'. Maar het is eerst afwachten wat het album gaat doen. In principe zijn de nummers op dit album heel rustig en integer, maar niet allemaal. Ik heb natuurlijk een heleboel jaren in theaters gezongen met nummers van The Scene die vrij hard waren. Het is op zich niet moeilijk om van een harde uitvoering een zachte versie te maken. Andersom moet dat ook lukken, is mijn redenatie. Het is een nieuwe uitdaging om van een kleine versie een grote, hardere versie te maken. Nu de plaat af is, verwacht ik wel dat-ie goed wordt ontvangen door het publiek. Het eindresultaat, met name de mix, overtreft mijn verwachtingen. Als ik daaraan zou twijfelen, had ik het album nu nog niet uitgebracht." «