EINDHOVENS DAGBLAD Peter Borgers, 8 Oktober 2001

Voor Thé Lau is muziek gewoon muziek. Of hij zijn nummers uitvoert met The Scene in drukke, drank gemarineerde feesttenten of met een karige begeleiding in het theater; het maakt voor hem niet uit. Voor de Lau-liefhebber is er een groot verschil tussen deze twee muzikale ensceneringen. Natuurlijk is de man met zijn groep The Scene een terechte topper in de Nederrock. Weinig bands kunnen bogen op een repertoire van zulke goede en toch rockende songs. Maar een avond theater leert dat zijn liedjes zo mogelijk nog beter belicht worden in de intimiteit van het pluche.

Helaas is de Gaviolizaal maar voor de helft gevuld voor zijn nieuwe theatershow 'De Sterren Van De Hemel'. Lau laat zich door de magere opkomst echter niet uit het veld slaan: "Dit is vast een dunbevolkt gebied." De kwalificatie 'De Sterren Van De Hemel' is eigenlijk niet besteed aan de Amsterdamse zanger. Die term zou voorbehouden moeten blijven aan vocalisten die hun voordracht kunnen larderen met technisch gave hoogstandjes. En tja, dat kun je in dit geval moeilijk beweren. Lau knauwt zijn teksten en zijn stem klinkt alsof hij teveel schraal bier heeft gedronken. Maar zangtechniek is natuurlijk niet heilig, het gaat er om dat je emoties over kunt brengen met je stem. En wat dat aangaat, is Thé Lau een begenadigd zanger. Misschien zingt hij niet de sterren van de hemel, maar wel de rillingen over je rug.

NACHTLEVEN
Zijn teksten zijn nog altijd doordrenkt van alcohol en romantiek. Hij bezingt de mooie misfits aan de zelfkant van het leven. Songs gesitueerd in het nachtleven, gezien vanaf de bar. En de bijna akoestische instrumentale invulling laat die prachtige poëzie volledig tot haar recht komen. De begeleiding is in handen van toetsenman Dante Oei en gitarist-mandolaspeler Alan McLachlan. De bijdrage van laatstgenoemde is nogal warrig, maar Oei is een fijnzinnig musicus, die Lau's liedjes echt laat parelen. En de baas zelf zet zijn akoestische gitaar in om het muzikale palet nog meer kleur te geven. Veel nummers zijn speciaal geschreven voor deze theatershow, maar natuurlijk staan ook verscheidene Scene-hits op de setlijst. De karig uitgelichte show ("Dit is bepaald geen Van den Ende-Musical", zegt hij zelf) past precies bij de uitgeklede liedjes. Lau laat de muziek zelfs even los om een kort verhaal van eigen hand voor te lezen. Ook dat stukje barromantiek is zeer de moeite waard.

Al met al is 'De Sterren Van De Hemel' een theatershow met een geweldige charme. Het is oprecht, zonder opsmuk en wordt gebracht met veel passie en muzikaal vernuft. Thé Lau heeft zo'n zeldzaam talent dat onder alle omstandigheden tot uiting komt. Iemand die altijd in zichzelf heeft geloofd en die deze overtuiging dus ook tegen iedere achtergrond kan overbrengen. «

[Media]