HITKRANT Peter van Dyck, 2 mei 1992

Bij het beluisteren van 'Open', de nieuwe CD van The Scene, drong het ineens tot me door. Waar The Scene voor staat, is in vijf woorden uit te drukken. Vijf woorden die toevallig met een E beginnen: Eenvoud, Energie, Emotie, Erotiek en Eerlijkheid. Met bassiste Emilie Blom van Assendelft en zanger/gitarist Thé Lau zetten we een boompje op over deze vijf E's.

EENVOUD
Thé: "Eenvoud is een typische Hollandse neiging. Het is een typisch kenmerk van de Nederlandse kunststromingen van deze eeuw. Ik heb er echter nooit hard over nagedacht. Ik denk dat je zoiets instinctief opzoekt. Als je de kathedraal in Antwerpen neemt en je vergelijkt dat met het Koninklijk Paleis in Amsterdam, dat is een verschil van dag en nacht. In de teksten probeer ik alles zoveel mogelijk kaal te strippen, omdat dat de meeste kracht opwekt. Ik hanteer een soort volkstaal. Ik heb geen literaire intenties. Ik zing wat bij de muziek lijkt te passen. Sommige mensen beginnen mijn teksten ook al mooi te vinden zonder de muziek erbij, wat ik nogal vreemd vind."

Heeft die eenvoud iets met opvoeding te maken?
Thé: "Met cultuur. Nederland is ontstaan uit het zich afzetten tegen het katholicisme. Toch raar dat het eeuwen later nog steeds in die volksaard gebakken zit. Daarom kijken wij ook altijd onze ogen uit wanneer we in België komen. Als je de gebouwen daar ziet, de eetcultuur... In Nederland is eten in principe tijdverspilling. In België moet je tijd uittrekken om te eten. In Gent speelden we twee jaar geleden op een studentenfeest. Ze hadden een topchef ingehuurd om voor ons te koken. We waren met stomheid geslagen maar heel vereerd. We kregen een vier gangen-maaltijd voorgeschoteld met pousse-café toe, wat ons het spelen nadien onmogelijk heeft gemaakt. Wat op tafel stond, kon namelijk niet genegeerd worden. Dat had anders een klap in het gezicht van die kok betekend."

ENERGIE
De combinatie eenvoud en energie roept associaties met de punk op. Zijn jullie daardoor beïnvloed?
Emilie: "Een aantal van ons stammen uit de punkscene, onder wie ikzelf. Die invloed zit er wel in, ja. Vooral bij de jongere krachten binnen de band (lacht)."

Thé: "Bij ons zitten er wel meer 'zwarte' elementen in dan bij de pure punkmuziek."

Waar halen jullie je energie, het levenssap, vandaan?
Thé: "Van het podium en het volume. Soms moeten we noodgedwongen heel zachtjes spelen, maar dan is het effect meteen weg."

Emilie: "Hoe groter de zaal, hoe beter wij spelen."

Thé: "Het wordt uit je getrokken door het publiek. Je komt in een roes terecht."

EMOTIE
Thé: "Emotie betekent alles. Het bepaalt je levenspad. Neem emoties als wraakzucht, afkeer, haat..."

Emilie: "...Liefde!"

Wat is de sterkste emotie?
Thé: "De sterkste emotie op dit moment beleef ik persoonlijk op het podium. Die gevoelens zijn van alle aard, maar toch altijd positief."

Emilie: "Gisteren speelden we in een jeugdclub en daar is de sfeer totáál anders dan in een grote zaal."

Thé: "Ja, we zaten daar onder het stof. Dat heeft ook zijn charmes."

Het directe contact met het publiek is heel belangrijk?
Thé: "We zijn geen supergetrainde band. We hebben de aanmoediging van het publiek nodig."

Heeft The Scene ook echte fans die na het optreden een praatje willen komen maken?
Emilie: "We hebben een aantal fans die op ieder optreden zijn, vier keer per week. In bepaalde streken zie je ook telkens dezelfde gezichten opduiken. Dat is belangrijk en leuk. Die heel echte vaste fans zitten bijna constant in onze kleedkamer. Overal komen er mensen binnenvallen om T-shirts of CD's te laten signeren."

Thé: "We zijn wél niet het soort band dat backstage orgieën houdt. Zoals The Rolling Stones meestal geportretteerd worden, zeg maar."

Vind je het belangrijk dat die fans naar je toe komen om te zeggen wat je muziek voor hen betekent?
Thé: "Ik vind het belangrijk dat ze er zijn. Ik heb het zelf nooit kunnen opbrengen om een echte fan van iets te zijn. Het is een fenomeen dat me telkens weer verbaast, maar ik bewonder het wel."

Emilie: "Ik begrijp het volkomen. Ik aanbad vroeger ook mensen. Er was één groep, The Ruts, een Britse punkband, waar ik alles voor deed. Ik bewoog hemel en aarde om met mijn groep in hun voorprogramma te zitten en de kleedkamer met hun te delen. Dat was dé dag van mijn leven, een belevenis. Alle leden van die groep, vooral de bassist, waren goden voor mij. Ik ben trouwens begonnen met bas spelen omdat ik hevig verliefd was op de bassist van Roxy Music. Ik was heel erg door hem geïmponeerd. Dat is toch mooi? Dat herken ik in mensen die naar ons toe komen."

Thé: "Ik ken iemand die David Bowie, overal waar die in Europa optreedt, nareist. Avond aan avond. Hij is nu roadie van The Jack Of Hearts. Op een gegeven moment stuitte hij op Bowie en hij rolde meteen zijn hemdsmouw op om een handtekening te laten zetten. Toen is hij als een gek naar een tattoo-shop gehold, opdat het nooit meer uit te wissen zou zijn."

Emilie: "Hij heeft er toch veel mee bereikt, want hij is ook roadie geweest van Tin Machine tijdens hun vorige tournee."

Kan je makkelijk je emoties uiten?
Thé: "Nee. In principe ook alweer alleen op het podium. Een heel enkele keer - maar dat komt helaas steeds minder voor - in een driftbui."

Emilie: "Bij mij wordt het ook steeds minder. Vroeger was ik vrij emotioneel. Dat heeft te maken met wat je op dat vlak al hebt meegemaakt in het verleden. Dan denk je: het is beter dat ik voortaan mijn mond hou. Je wordt voorzichtiger, je wil de harde confrontatie voorkomen."

EROTIEK
Goede rock 'n' roll heeft altijd iets erotisch, niet?
Thé: "Ja, maar meestal wel op de leren broeken- en jasjes-manier en daar ben ik me vreselijk tegen gaan afzetten. De mensen die dat soort macho-erotiek hoog in het vaandel dragen, daar kan ik om de één of andere reden totaal niet mee overweg. Wél met hun vrouwen (lacht). Die domme machohouding is me echt gaan tegenstaan. We botsen nogal makkelijk met dat type bands als we toevallig op dezelfde affiche staan. Ik heb dan ook altijd een bloedhekel aan Mick Jagger gehad. Keith Richards viel me beter mee, hoewel die misschien nog erger is als het erop aan komt. Nochtans lees je tegenwoordig dat hij in feite een lief ventje is. Het is een imago, hè. Er zit natuurlijk een vrouw in onze band, wat dat betreft zitten we goed."

Emilie: "In groepen was het steeds de bassist die me het meeste aansprak. Je ziet vaak dat bassisten de rustige elementen binnen de band zijn."

Voelde je je dan tot het instrument bas aangetrokken, omdat je zelf een rustige natuur hebt?
Emilie: "Nee, helemaal niet."

Thé: "Ze houdt van rustige mannen, dat wel. Ze wil geen herrie in de tent."

Emilie: "Ik heb geen rustige natuur, maar ik ben anderzijds ook niet exhibitionistisch."

Thé: "Tederheid en toewijding, dáár houdt Emilie van."

Erotiek en liefde...
Thé: "...Die hebben weinig met elkaar te maken. Dat zijn twee verschillende dingen, dat begin ik steeds meer te denken. Ze kunnen wel bij één persoon samenvallen, maar dat hoeft niet."

Je zingt: 'drink op de liefde die alles verbindt'. Wat houdt die liefde in?
Thé: "Dat is zeker niet de erotische liefde. In dat geval kan het zelfs de liefde van een vriend zijn."

Bedoel je: zonder liefde ben ik niets?
Thé: "Ja. Dat is zo. Zonder liefde hol je echt uit vanbinnen. Dat heb ik zelf ondervonden. En dan heb ik het niet per se over de relatie met een vrouw. Ik heb periodes in mijn leven gekend waarin ik recht gehouden werd door vrienden."

EERLIJKHEID
Thé: "We proberen zoveel mogelijk als een eerlijke band over te komen door de façade te breken. Hoe meer je dat doet, hoe beter het contact met de achterban is. Dat merk je ook. Als wij samen met zo'n machoband geprogrammeerd zijn, dan mogen die technisch veel sterker staan dan ons, we blazen die probleemloos weg omdat wij écht zijn. Het publiek voelt ons aan. Wij gooien bij manier van spreken iets de zaal in en vanaf dat moment is het van iedereen."

Eerlijkheid, iedereen heeft er de mond van vol, maar weinigen kunnen ook echt eerlijk zijn, zeker in de muziek.
Thé: "Mij gaat het niet altijd zo makkelijk af om eerlijk te zijn, Emilie wél. Je kan haar nooit op een manipulatie of een leugen betrappen. Ik heb haar nog nooit horen liegen. Dat kan ik niet van mezelf zeggen. Ik manipuleer wel eens."

Hebben jullie ooit te maken gehad met oneerlijke praktijken?
Thé: "Zakendoen is bij uitstek manipuleren en gegevens achterhouden en daar zitten wij wel middenin. Het is duidelijk dat er geen miljoenen bij ons omgaan, maar wel genoeg geld om aandacht van verschillende mensen te krijgen. Onze vriendenkring is sterk uitgebreid (lacht)."

Emilie: "Mijn vriendenkring is net geslonken."

Thé: "Nee, ík ben nog nooit zo populair geweest (lacht). Dat moet je een beetje in de gaten houden. Daar zijn we redelijk tegen ingedekt. 't Kan wel heel vervelende situaties opleveren. Alles wat gebeurt rond The Scene, gebeurt onder onze vlag en verantwoordelijkheid. Dat is een fout die we een tijdje gemaakt hebben. Als je manager bent, dan ben je snel geneigd om jezelf als baas van de organisatie te zien. Als die manager dan bijvoorbeeld een festivaloptreden afzegt, dan hebben wíj het gedaan. Als één van onze roadies een roadie van The Scabs een klap voor zijn kop verkoopt, dan hebben wíj met The Scabs ruzie, begrijp je? Terwijl wij vaak niet eens op de hoogte zijn van zulke zaken." «

[Media]