ALKMAARSCHE COURANT Harm Oljans, december 1999

Een beter begeleider dan Dante Oei kan Thé Lau zich niet wensen. Dat werd vanaf de eerste tonen van het concert duidelijk. Oei's hamerende akkoorden, repeterende melodieën en subtiele accenten vormden een prachtige aanvulling op Lau's raspende, hese, vaak nasale maar altijd zuivere stem. Met name als Lau 'de hoogte in moest' leek hij voor iedere noot te moeten vechten; het gaf zijn optreden slechts extra charme.

ALCOHOL
Het openingsnummer van de avond was 'Bruid'. Een gloedvol betoog vol hoop en wanhoop. Lau schrijft persoonlijke teksten vol romantiek en introspectie en zijn teksten zijn naar verluidt in alcohol gedrenkt. De eerste set werd onderbroken door een voordracht uit Lau's verhalenbundel. Een enigszins onduidelijk verhaal over de rol van zijn moeder in het leven, en met veel herinneringen, duurde net te lang om te kunnen blijven boeien. De voormalig frontman van The Scene bleek zich ook zonder de rock 'n roll-setting uitstekend te kunnen redden. De zaal was goeddeels muisstil om maar niets van de teksten te missen. Die teksten zijn ijzersterk.

ROMANTISCH
Waar Lau's stem een verre gelijkenis vertoont met die van Elvis Costello onderscheidt hij zich met romantisch en persoonlijk proza. Met name aan details wordt veel aandacht geschonken. Eén van de Scene-hits 'Iedereen Is Van De Wereld' kreeg een lange verrassende uitvoering. Ook hier bleek de fenomenale begeleiding van Dante Oei cruciaal. De tweede en laatste set bevatte drie schitterende nummers. Allereerst de Scene-hit 'Blauw' (blauw, blauw), maar daarnaast ook 'Het Werk Van God', waarin veel alcohol en tranen en de 'Rivier'. Met name het roerende refrein 'de vriend van vandaag mag de vijand van morgen nooit zijn' uit het nummer 'Vrienden' deed een enkeling in de zaal zelfs in gesnotter uitbarsten. Laten we hopen dat we van deze moderne bard, Thé Lau, nog veel horen. «

[Media]