DE STANDAARD (B) Koen de Meester, september 2000
 Thé Lau, de zanger van de Nederlandse band
The Scene, denkt dat hij een geheime zuiderling is.
Waarom hij zo houdt van Vlaanderen? "Hier ben ik nog
nooit met mijn naam gepest. In Nederland is dat schering
en inslag: lauwe thee, hete koffie... Het houdt nooit op.
Ik voel mij in Vlaanderen meer thuis. We hebben het er
nog over gehad of ik beter hier niet zou komen wonen.
Maar ik kom liever als veredelde toerist. Dan blijft het
hier bijzonder." Thé Lau was in het land voor een
andere bijzondere reden: de verzamel-CD 'Rauw, Hees,
Teder' die nu uitkomt. Een verzameling van liedjes waarop
Lau terecht trots is. De keuze heeft hij zelf gemaakt?
Thé Lau: "Uiteindelijk
wel. Het idee kwam van de platenmaatschappij. Ik was er
eerst niet enthousiast over. Mijn vrouw heeft toen gezegd
dat ik het niet als een afgelikt bot hoefde te
beschouwen, maar dat ik het moest bekijken als een
bloemlezing. Ik ben toen drie dagen met een minidiskrecordertje
aan de slag gegaan. Het grootste probleem was welke
nummers eruit moesten. Wat mij betreft is dit een heel
zinnige plaat."
De nummers zijn jou
allemaal dierbaar?
"Het leuke is dat ik er sommige nog een tweede
kans kan geven. Ik denk aan 'Dromenlied'. Ook de vondst
van de oorspronkelijke versies van 'Wees Welkom' en
'Volle Maan', waarop de strijkers in hun volle glorie
staan, is een geluk. 'Wondermooi' is dan weer een heel
nieuwe opname."
BLAUW
Jouw commentaar op het hoesje beslaat maar de
periode '78 tot '90?
"Bij het schrijven van die tekst, botste ik
op het intikken van het nummer 'Blauw'. Ik heb er
wel niet bij verteld dat de opnamen vervolgens mislukten.
We hebben het nog een keer moeten opnemen. Ik vond het
gewoon een mooi poëtisch moment om mee te eindigen. Het
speciale bij 'Blauw' was, dat ik het nummer al hoorde op
het moment dat ik het schreef."
Je hebt nogal wat
personeelswissels gehad?
"In de periode voor 1989 was er elke drie
maanden een bezettingswissel. Die mensen zie ik nooit
meer en dat wens ik ook niet. Ik speel in een band, zeg
maar met het mes op de tafel. Als iemand eruit
gaat is het voor mij: uit het oog, uit het hart.
Onze ex-toetsenist Otto Cooymans is een uitzondering. Hij
is het enige bandlid dat de band uitgezet werd en toch
nog lid is. Uitgezet is eigenlijk te sterk. Het was iets
tussen hem en mij. Maar het bleek een goede scheiding,
want ik kan het sindsdien beter met hem vinden dan
daarvoor. Ook Kors Eykelboom zie ik nog, maar zij zijn de
enigen."
KORTVERHALEN
Je haalde daarstraks het woord bloemlezing aan. Je
hebt onlangs een bundel kortverhalen uitgebracht. Is er
veel verschil tussen pop en literatuur?
"Het verschil is dat bij uitgeverijen
mensen werken die een schoolopleiding hebben, iets wat
bij Nederlandse platenmaatschappijen niet echt evident is.
Maar in beide wereldjes draait het wel om geld, hoor.
Daarin is het verschil niet zo groot. Ook een boek moet
verkopen. Ik heb het vrij compromisloos geschreven. Ik
weet nu zeker dat ik nooit meer stop met schrijven."
Wat vond je van de
literaire kritiek?
"Er blijkt erg veel nadruk te liggen op de
stijl en maar bar weinig op de inhoud en de
zeggingskracht. Ik had wel verwacht dat men mij zou
afdoen als een zanger die zo nodig ook eens een boekje
moest schrijven. Het is gebeurd, maar veel minder dan ik
had verwacht."
Komt er nog
een Sceneplaat?
"Daar ben ik nu niet mee bezig. Maar
als we er nog een maken, dan zal het een echte rockplaat
worden. Dat staat vast." «
[Media]
|
