FESTIVALKRANT ELASTIEK MUZIEK
Mei 1996
 Een live-optreden van The Scene: de
ogen van de tengere bassiste staan ernstig, de drummer
zweet, de stem van zanger Thé Lau schuurt, de gitaren
scheuren. Otto staat zichtbaar te kicken achter zijn
toetsen en levert verbeten zijn aandeel aan de soms door
merg en been gaande muziek. Na afloop van ons gesprek zeg
hij, met een grijns van oor tot oor: "Nou jongens,
bedankt, dit waren eindelijk weer eens interessánte
vragen." En dat maakt veel goed. Op weg om Otto
Cooymans, toetsenist en naar eigen zeggen lastpak van de
band, te interviewen, zit ons werkelijk alles tegen.
Maartse sneeuwstormen, ellenlange files, en last but not
least een norse portier die ons liever ziet gaan dan
komen. Uiteindelijk bereiken we toch de studio waar het
programma 'Leidsekade Live!' wordt opgenomen. En waar The
Scene ons laat proeven van hun laatste album: 'Arena'. We
worden door een vaderlijke manager naar de kantine van
het KRO-gebouw geloodst en nemen plaats tegenover de
toetsenist. Grote, donkere ogen kijken ons aan van onder
een ruig zwart kapsel. Zwart met wit bloesje, zwarte
broek. Ben je niet te moe, zo na het optreden? "Nee
nee, ben je gek. Die paar nummertjes." Zijn handen
spelen onvermoeibaar met zijn aansteker.
NAUW VERSTRENGELD
Sommige nummers van jullie nieuwe CD
zijn wel zwaar, indrukwekkend...
"Ja hè, vooral het nummer 'Wild En
Luidruchtig'. Eerst ging de tekst nergens over.
Tenminste, ík weet niet waarover hij ging. Maar Thé
heeft er nou deze tekst op geschreven (het nummer gaat
over de vader van Thé Lau), en die lyrische gitaar past
er heel goed bij. Te gek!"
Schrijf je
zelf ook nummers?
"Nou, ik ben thuis een beetje aan het
experimenteren met muziek. Wat dingen componeren en
opnemen en zo... En dat laat ik zelfs door de anderen
beluisteren! Dat durfde ik vroeger niet eens. Ik vind het
namelijk walgelijk om mijn eigen stem terug te horen. Je
kunt het zien als mijn persoonlijke ontwikkeling. Niet
dat ik daarover gefrustreerd doe, absoluut niet! Nummers
voor The Scene schrijf ik niet, Thé schrijft alles en
dat doet hij heel alleen. Hij heeft een bepaalde melodie
in zijn hoofd en daar zoekt hij later de woorden bij. Kom
dan niet met een ander deuntje aanzetten... Maar
natuurlijk laat hij zich wel inspireren door de rest. Thé
is echt de moeite waard!"
Waarom vind je
dat?
"Nou, hij had bij het opstarten van
The Scene al een plan. Hij gaat heel duidelijk een
bepaalde richting in. En de rest van de groep heeft daar
respect voor. Je gaat niet van de hak op de tak springen,
je conformeert je of je rot op. Ik wil nog wel eens
dwarsliggen (lachend), ik ben het lastpak van de band.
Maar ik vind Thé geweldig. Door hem werken we ook echt to
the point; overal de puntjes op de i zetten. En
hoewel we heel verschillende muzikale backgrounds
hebben, zijn de leden van de groep nauw verstrengeld met
elkaar."
GOED GEBEKTE
AMSTERDAMMERS
Hoe heb je Thé en de rest van de
groep eigenlijk leren kennen?
"In het verleden deed ik wat sessies
op zondagen, zo links en rechts. Daarvoor kregen we heel
weinig betaald. Dus toen ik een zanger én een bassist
nodig had, zocht ik een muzikant die zowel kon zingen als
basgitaar spelen, dat scheelde weer in het budget. Thé
was een vage kennis en ik vroeg hém voor zo'n sessie. Thé
was in die tijd al bezig met een band waarin ook Emilie
zat. En zo zijn we langzaam maar zeker bij elkaar gekomen.
Ja, dat was 11 februari alweer zeven jaar geleden!"
Wat deed je
hiervoor dan, behalve die sessies?
"Nou, eh... (woelt even door zijn haar).
Vroeger werd ik wel 'de hoer van de muziek' genoemd,
zoveel bands heb ik gehad. Na school had ik twee bandjes
waarvoor ik zelf alles bedacht. Daarna kwamen Powerplay,
Vitesse, de Time Bandits... Dat was ook geweldig met de
Time Bandits. Vooral Alides Hidding, de zanger, is zó
goed. Alleen was het jammer dat ik ook met muzikanten
moest werken die zichzelf zo nodig moesten profileren.
Van die goed gebekte Amsterdamse gasten, daar kon ik als
Brabants boerke moeilijk tegenop. Verder ben ik
nog een jaartje bij Herman Brood ingevallen, toen zijn
toetsenist een been gebroken had. Te gekke tijd!"
Jeetje Otto,
daar noem je nogal wat namen op! Je hebt wel het geluk
gehad om altijd met succesvolle groepen te kunnen werken.
"Ja, ik kan goed leven van de muziek.
Ik zeg altijd maar: ik heb geluk gehad, maar ik heb ook
keihard gewerkt voor het succes van de bands. De vraag
'hoe stel je een geweldige hitband samen?' slaat nergens
op, die vált niet samen te stellen. Je kunt het nooit
weten! Als je een scheet laat in de goede toonsoort kan
dat plotseling een hit betekenen."
PSYCHIATER
Was het je droom als kind om
muzikant te worden?
"Je zult het niet geloven, maar ik kom
uit een chique Brabantse familie. Mijn vader was
psychiater en mijn moeder concertzangeres. Van mijn zesde
tot mijn tiende heb ik klassiek les gehad en dat ging
heel goed. Op mijn tiende ging ik naar een kostschool,
waarop 499 jongetjes zaten die allemaal voetbalden. En
als al die 499 voetballen, dan ga jij natuurlijk niet
piano zitten studeren. Maar toen ik op mijn zeventiende
van school kwam, ben ik meteen weer de muziek ingedoken."
Accepteerden
je ouders dat?
"Ja, achteraf wel. En als je zelf
vader wordt, begrijp je beter wat je ouders van je willen.
Dat je kinderen goed terechtkomen en zo, weet je wel?
Mijn dochter is nou 23 en net afgestudeerd meester in de
rechten. Daar ben ik heel trots op! Ik heb nog steeds
veel respect voor mensen met diploma's."
Maar jij bent
een respectabel muzikant, mogen we wel zeggen!
"Ik heb er ook geen spijt van! Met The
Scene hebben we geweldige optredens gehad, Torhout-Werchter
bijvoorbeeld, geweldig!"
In België
schijnen jullie nog meer succes te hebben dan hier?
"Nou, nee. Dat is eigenlijk een
fabeltje. Kijk, het is wel zo dat het publiek in
Duitsland en België met meer respect, zeg maar, luistert.
In Nederland moet je eerst een hit scoren, luisteren doen
ze daarna pas. Maar aan de andere kant hebben we in België
nog nooit een CD verkocht. En ik vond het Parkpop-festival
in Den Haag nog gaver dan Werchter. Eigenlijk zou The
Golden Earring daar optreden, maar George Kooijmans
raakte zijn stem kwijt en toen mochten wij..."
Gaan jullie de
komende tijd veel optreden?
"Ja, we gaan natuurlijk met het nieuwe
programma toeren. Naar Zeeland, Haarlem, waanzinnig! We
zitten op zo'n vijftien optredens per maand."
Vermoeiend?
"Nee. Néé!! Ik snak nooit naar een
maand niks!" «
[Media]
|
