OTTO COOYMANS VINDT OPTREDEN WAANZINNIG

FESTIVALKRANT ELASTIEK MUZIEK Mei 1996

Otto Cooymans (1994) / Foto: Paul TolenaarEen live-optreden van The Scene: de ogen van de tengere bassiste staan ernstig, de drummer zweet, de stem van zanger Thé Lau schuurt, de gitaren scheuren. Otto staat zichtbaar te kicken achter zijn toetsen en levert verbeten zijn aandeel aan de soms door merg en been gaande muziek. Na afloop van ons gesprek zeg hij, met een grijns van oor tot oor: "Nou jongens, bedankt, dit waren eindelijk weer eens interessánte vragen." En dat maakt veel goed. Op weg om Otto Cooymans, toetsenist en naar eigen zeggen lastpak van de band, te interviewen, zit ons werkelijk alles tegen. Maartse sneeuwstormen, ellenlange files, en last but not least een norse portier die ons liever ziet gaan dan komen. Uiteindelijk bereiken we toch de studio waar het programma 'Leidsekade Live!' wordt opgenomen. En waar The Scene ons laat proeven van hun laatste album: 'Arena'. We worden door een vaderlijke manager naar de kantine van het KRO-gebouw geloodst en nemen plaats tegenover de toetsenist. Grote, donkere ogen kijken ons aan van onder een ruig zwart kapsel. Zwart met wit bloesje, zwarte broek. Ben je niet te moe, zo na het optreden? "Nee nee, ben je gek. Die paar nummertjes." Zijn handen spelen onvermoeibaar met zijn aansteker.

NAUW VERSTRENGELD
Sommige nummers van jullie nieuwe CD zijn wel zwaar, indrukwekkend...
"Ja hè, vooral het nummer 'Wild En Luidruchtig'. Eerst ging de tekst nergens over. Tenminste, ík weet niet waarover hij ging. Maar Thé heeft er nou deze tekst op geschreven (het nummer gaat over de vader van Thé Lau), en die lyrische gitaar past er heel goed bij. Te gek!"

Schrijf je zelf ook nummers?
"Nou, ik ben thuis een beetje aan het experimenteren met muziek. Wat dingen componeren en opnemen en zo... En dat laat ik zelfs door de anderen beluisteren! Dat durfde ik vroeger niet eens. Ik vind het namelijk walgelijk om mijn eigen stem terug te horen. Je kunt het zien als mijn persoonlijke ontwikkeling. Niet dat ik daarover gefrustreerd doe, absoluut niet! Nummers voor The Scene schrijf ik niet, Thé schrijft alles en dat doet hij heel alleen. Hij heeft een bepaalde melodie in zijn hoofd en daar zoekt hij later de woorden bij. Kom dan niet met een ander deuntje aanzetten... Maar natuurlijk laat hij zich wel inspireren door de rest. Thé is echt de moeite waard!"

Waarom vind je dat?
"Nou, hij had bij het opstarten van The Scene al een plan. Hij gaat heel duidelijk een bepaalde richting in. En de rest van de groep heeft daar respect voor. Je gaat niet van de hak op de tak springen, je conformeert je of je rot op. Ik wil nog wel eens dwarsliggen (lachend), ik ben het lastpak van de band. Maar ik vind Thé geweldig. Door hem werken we ook echt to the point; overal de puntjes op de i zetten. En hoewel we heel verschillende muzikale backgrounds hebben, zijn de leden van de groep nauw verstrengeld met elkaar."

GOED GEBEKTE AMSTERDAMMERS
Hoe heb je Thé en de rest van de groep eigenlijk leren kennen?
"In het verleden deed ik wat sessies op zondagen, zo links en rechts. Daarvoor kregen we heel weinig betaald. Dus toen ik een zanger én een bassist nodig had, zocht ik een muzikant die zowel kon zingen als basgitaar spelen, dat scheelde weer in het budget. Thé was een vage kennis en ik vroeg hém voor zo'n sessie. Thé was in die tijd al bezig met een band waarin ook Emilie zat. En zo zijn we langzaam maar zeker bij elkaar gekomen. Ja, dat was 11 februari alweer zeven jaar geleden!"

Wat deed je hiervoor dan, behalve die sessies?
"Nou, eh... (woelt even door zijn haar). Vroeger werd ik wel 'de hoer van de muziek' genoemd, zoveel bands heb ik gehad. Na school had ik twee bandjes waarvoor ik zelf alles bedacht. Daarna kwamen Powerplay, Vitesse, de Time Bandits... Dat was ook geweldig met de Time Bandits. Vooral Alides Hidding, de zanger, is zó goed. Alleen was het jammer dat ik ook met muzikanten moest werken die zichzelf zo nodig moesten profileren. Van die goed gebekte Amsterdamse gasten, daar kon ik als Brabants boerke moeilijk tegenop. Verder ben ik nog een jaartje bij Herman Brood ingevallen, toen zijn toetsenist een been gebroken had. Te gekke tijd!"

Jeetje Otto, daar noem je nogal wat namen op! Je hebt wel het geluk gehad om altijd met succesvolle groepen te kunnen werken.
"Ja, ik kan goed leven van de muziek. Ik zeg altijd maar: ik heb geluk gehad, maar ik heb ook keihard gewerkt voor het succes van de bands. De vraag 'hoe stel je een geweldige hitband samen?' slaat nergens op, die vált niet samen te stellen. Je kunt het nooit weten! Als je een scheet laat in de goede toonsoort kan dat plotseling een hit betekenen."

PSYCHIATER
Was het je droom als kind om muzikant te worden?
"Je zult het niet geloven, maar ik kom uit een chique Brabantse familie. Mijn vader was psychiater en mijn moeder concertzangeres. Van mijn zesde tot mijn tiende heb ik klassiek les gehad en dat ging heel goed. Op mijn tiende ging ik naar een kostschool, waarop 499 jongetjes zaten die allemaal voetbalden. En als al die 499 voetballen, dan ga jij natuurlijk niet piano zitten studeren. Maar toen ik op mijn zeventiende van school kwam, ben ik meteen weer de muziek ingedoken."

Accepteerden je ouders dat?
"Ja, achteraf wel. En als je zelf vader wordt, begrijp je beter wat je ouders van je willen. Dat je kinderen goed terechtkomen en zo, weet je wel? Mijn dochter is nou 23 en net afgestudeerd meester in de rechten. Daar ben ik heel trots op! Ik heb nog steeds veel respect voor mensen met diploma's."

Maar jij bent een respectabel muzikant, mogen we wel zeggen!
"Ik heb er ook geen spijt van! Met The Scene hebben we geweldige optredens gehad, Torhout-Werchter bijvoorbeeld, geweldig!"

In België schijnen jullie nog meer succes te hebben dan hier?
"Nou, nee. Dat is eigenlijk een fabeltje. Kijk, het is wel zo dat het publiek in Duitsland en België met meer respect, zeg maar, luistert. In Nederland moet je eerst een hit scoren, luisteren doen ze daarna pas. Maar aan de andere kant hebben we in België nog nooit een CD verkocht. En ik vond het Parkpop-festival in Den Haag nog gaver dan Werchter. Eigenlijk zou The Golden Earring daar optreden, maar George Kooijmans raakte zijn stem kwijt en toen mochten wij..."

Gaan jullie de komende tijd veel optreden?
"Ja, we gaan natuurlijk met het nieuwe programma toeren. Naar Zeeland, Haarlem, waanzinnig! We zitten op zo'n vijftien optredens per maand."

Vermoeiend?
"Nee. Néé!! Ik snak nooit naar een maand niks!" «


[Media]