BRABANTS DAGBLAD 1996

"Ik heb het gevoel dat we nog steeds niet serieus worden genomen", zegt Thé Lau, als hij het heeft over de nadelen van Nederlandstalige rock. Ziet hij het niet veel te somber? "Misschien wel, ik hoop het". Er is wel degelijk reden tot optimisme. 'Arena', het zevende album van The Scene, verschijnt bij het legendarische Island Records waar Bob Marley en U2 groot zijn geworden. Na overname door Polygram wilde Island ook Nederlandse groepen in haar stal, maar van alle voorgestelde kandidaten is alleen The Scene aangenomen.

"Ik vind zelf dat mijn teksten steeds beter worden", meent de zanger. Dat vinden anderen ook. Niet voor niets wordt zijn werk vaak vergeleken met dat van bekende dichters. Maar het krijgt pas zijn meerwaarde door de rauwe, knauwende manier waarop Thé Lau de woorden in het geluidsbeeld perst. Het maakt de pijn voelbaar, het verlangen bijna tastbaar. Hoogtepunten op 'Arena' zijn 'Bruid', 'Wild En Luidruchtig' en 'Junkie Met Talent'. Maar tussen de parels bevat de CD ook een wanklank. Dat is het nummer 'Arena' zelf, wat zich laat aanhoren als een monsterlijke meezinger: 'als je vraagt heeft het zin? Ja, het heeft zin'. Thé haalt gelaten zijn schouders op en glimlacht. "Er staan nogal wat zware nummers op de plaat, en ik vond dat er een luchtig lied bij moest voor het evenwicht. Jij vind het duidelijk niks, nou dat mag".

'Junkie Met Talent' was aanvankelijk niet voor 'Arena' bestemd. The Scene schreef het nummer in opdracht van VPRO's LolaDaMusica voor een herdenkingsprogramma over Kurt Cobain. "Ze hadden een aantal groepen gevraagd om een nummer van Nirvana te spelen, maar wij vonden dat we niet de juiste sound hadden. Het lijkt namelijk makkelijker dan het is. Om dit nummer te schrijven heb ik me in Cobain moeten verdiepen, maar het hoeft niet persé over hem te gaan."

STUITEREN
Zelf heeft Thé geen drugsvrij verleden, en een biertje lust hij ook wel. Maar er zijn grenzen. "In de punktijd gebruikte ik vrij veel speed, dat was toen mode. Ik vond het soms wel leuk om vier dagen door te stuiteren. Maar het is een gevaarlijk goedje, er zijn gevallen bekend van speedgebruikers die tien jaar later plotseling knettergek werden. Verder heb ik vroeger vreselijk veel geblowd. Maar die hele discussie over drugs vind ik wel vermakelijk, hoor. Vaak denk ik: neem nou eerst eens een lijntje coke, voordat je gaat oordelen. Dan zouden bepaalde dingen helemaal niet gezegd worden."

ALLEEN
Dan is er nog de romantiek, die op elke plaat van The Scene een rol speelt. Deze keer is het vervat in een smeekbede. Over de vraag of hij zelf een romanticus is moet Thé Lau lang nadenken. "Ik denk het wel. Ik voel me altijd meer thuis in een droomwereld, waar de dingen beter op hun plaats vallen dan in de werkelijkheid. Dat heb ik vooral als ik alleen ben, het zit in mijn hoofd. Romantiek heeft per definitie te maken met het emotionele, met het religieuze, met wat tot de verbeelding spreekt. Ik kijk meer naar de sterrenhemel dan naar de begane grond, maar onderzoek ook de donkere kanten van het bestaan. In die zin ben ik wel een romanticus." «

[Media]