NIEUWE REVU 1995
 De Dijk, The Golden Earring, The
Scene, René Froger en de Urban Dance Squad zijn de meest
populaire Nederlandse acts, althans, onder studenten.
Maar is die waardering wel wederzijds? Oftewel: hoe
prettig is het om op te treden voor studenten? Plus nog
eens negen intelligente vragen aan Otto Cooymans (toetsenist
van The Scene, 42, studeerde M.O. Handenarbeid; slaagde
voor de Opleiding Docent Popmuziek aan het Rotterdams
conservatorium; doorliep op dringend verzoek de cursus
Alcohol En Verkeer).
1. Hoe is het
om voor studenten op te treden?
"Voor studenten spelen we vaak wat wij
de pretset noemen; zo lang mogelijk, met allemaal lekkere
nummers. Altijd feest. Soms wordt er door bands gezegd:
in Limburg of Groningen of Noord-Holland zit ons publiek
niet. Maar dat gaat niet op voor studenten: die zijn door
het hele land precies hetzelfde: uitgelaten en gezellig."
2. Welke plaat
van een ander zou jij zelf gemaakt willen hebben?
"Ik zou er honderdduizend kunnen
noemen. Maar in ieder geval 'Shake Your Money Maker' van
The Black Crowes. Eén van de weinige CD's die ik
helemaal achter elkaar kan uitzitten. Die power:
fantastisch. Die stem van Chris Robertson wordt vaak
vergeleken met die van Rod Stewart of iets dergelijks.
Maar ik ben er in de auto, samen met Thé Lau,
achtergekomen dat zijn stem exact lijkt op die van Otis
Redding. Moet je maar eens opletten, dat zeurderige, dat
melodramatische. Prachtig."
3. Moeten
harddrugs worden gelegaliseerd?
"Volgens Eus, onze gitarist en tevens
psycholoog, zou legalisering tot niets leiden. De drugs
zouden veel goedkoper worden - zo goedkoop, dat men veel
makkelijker dan nu in de verleiding zou komen om even,
heel even maar te proberen hoe dat nu is, die coke, of
wat dan ook. Dan is het eind zoek. En als Eus dat zegt,
dan geloof ik dat meteen."
4. Wat is jouw
hoogtepunt tot nu toe?
"Uiteraard, Parkpop, in '92: spelen
voor een half miljoen mensen. Wow! Sommige dingen liepen
daar zo goed, zo mooi... Er kwamen zelfs toeschouwers van
het andere podium naar ons gelopen om te kijken wat er
allemaal gebeurde. Geweldig! Maar eigenlijk is ieder goed
optreden een hoogtepunt. Dat kan op Torhout/Werchter
zijn, zoals in '91, maar ook voor elk willekeurig zaaltje.
Zolang je zelf maar het gevoel hebt dat je er alles hebt
uitgegooid wat je in je hebt."
5. Wat wil je
eigenlijk nog meer?
"Een plaat maken die wereldwijd scoort.
Als dat in het Engels moet gebeuren, dan maar in het
Engels. Hopelijk kunnen we ooit zo'n status bereiken, dat
we echt kunnen doen wat we willen. Ik bedoel: op gezette
tijden bij elkaar komen, toeren, platen maken, zonder dat
je rare fratsen hoeft uit te halen om rond te komen.
Zoiets als The Stones, zeg maar. Maar dat is misschien
wat hoog gegrepen."
6. Wat doe je,
buiten het podium om, om te ontspannen?
"Als ik thuis zit, en ik maak geen
muziek, dan knutsel ik rare fröbelwerkjes in elkaar;
gekke kitschklokjes, of ronddraaiende voorwerpen met
vliegtuigjes eraan en motortjes erin, die via draadjes en
stangetjes met elkaar verbonden zijn. Van die dingen. Die
maak ik van materiaal dat ik op het Waterlooplein of op
straat vind. Uren kan ik er zoet mee zijn."
7. Wat was je
geworden, wanneer je niet de muziek in was gegaan?
"Waarschijnlijk advocaat. Ik weet me
namelijk altijd overal vreselijk goed uit te lullen."
8. Wat vind je
van house?
"Als je voor studenten speelt, dan
worden de eerste twee uur voordat je begint, meestal
geheel gevuld met house. Dus ik sta er vaak genoeg
middenin. Maar ik zou het nooit zelf kunnen maken; ik heb
er geen gevoel mee. Ik zou niet weten hoe ik zo'n nummer
zou moeten schrijven. Daar boeit het me toch net te
weinig voor. Bij de meeste housenummers gaat het ook niet
zo zeer om het creëren, maar meer om het recreëren.
Lekker uitleven, met z'n allen dansen in zo'n tent."
9. Wordt het
nationale product wel serieus genoeg genomen?
"Nee, als je het podiabeleid van de
regering ziet, en wat ze vervolgens allemaal aan kranen
dichtdraaien dan geloof ik niet dat de popmuziek echt
serieus genomen wordt. Wat dacht je bijvoorbeeld van die
nieuwe decibellenwet? Er zijn zoveel muzikanten die niet
met zo'n trailer rondrijden als wij, maar die wél
behoorlijk konden leven van optredens in kleinere clubs
en cafés. Nou, ik ken er legio die dankzij die wet in
één klap klaar zijn met werken."
10. Hoe lang
nog?
"Heel eng om over na te denken. Maar
wat mij betreft is het voorlopig nog lang niet afgelopen."
«
[Media]
|
